Doe een wens dagen Bryan

11 maart 2008. Vertrek naar Euro Disney Parijs 
Vijf weken eerder hebben wij te horen gekregen dat Bryan, onze zoon, een levensbedreigende ongeneselijke stofwisselingsziekte heeft. De tante van Bryan heeft hem opgegeven bij de stichting Doe Een Wens en wij hebben 2 weken geleden te horen gekregen dat wij vanmorgen vertrekken naar Euro Disney Parijs. Erg spannend allemaal. Bryan is helemaal idolaat van Cars en treinen wat door de wens halers allemaal ter harte genomen is.

Vandaag om 10.45 gaan wij met een taxi naar schiphol waar wij een aansluiting hebben met de Thalys. Een echte trein dus en lekker opschieten, 300km/h! Bryan vond het helemaal geweldig. In Parijs stond de volgende taxi chauffeur op het perron en konden wij zo instappen op naar het hotel, Newport Bay Club. Een prachtig hotel waar wij opnieuw werden opgewacht door een vrijwilliger, René, van de Doe Een Wens stichting. René had ons al ingecheckt en vertelde ons hoe alles werkt wat wij nodig hadden de tickets en de blue badge, waar ik later nog even weer op terugkom. Rene legt ons uit dat wij morgenvroeg een ontbijt hebben met de lievelingetjes van Walt Disney in Mickey’s Café. Dus nu snel naar de kamer, even wat eten, Bryan in bad en slapen maar, wat geen grote opgave was na zo’n vermoeiende dag. 

12 maart. De eerste dag in het park. 

Onze dag begint in Mickey’s Café. Wij komen binnen en krijgen

 een tafel nabij het buffet waar pappa voor ons drieën wat te eten haalt en loopt daar meteen Donald Duck tegen het lijf, helemaal geweldig. Het was een aan en aflopen van allemaal verschillende figuren welke Bryan allemaal niet (meer) (her)kent. Zo was Winnie the Pooh een van zijn favorieten en nog steeds de slaapgenoot van Bryan maar helaas nu alleen nog maar als een lieve gele beer. 

Het was een hele belevenis maar na door iedereen begroet te zijn toch maar snel het park in. In het park hebben wij ons alleen maar georiënteerd op attracties welke geschikt waren voor Bryan en dat waren er genoeg en deze bevonden zich voornamelijk in Fantasyland. Hier ontdekten wij de kracht van de eerder genoemde blue badge welke een magische toevoeging gaf aan ons verblijf. Bryan moest de badge goed zichtbaar dragen en dan konden wij bij alle attracties via de uitgang naar binnen en kon Bryan met zijn gasten, pappa en mamma dus, meteen plaatsnemen in elke attractie en mocht blijven zitten zolang hij dat wilde. 
Ondanks enorme wachtrijen, die bij de Disney figuren stonden, werd er bij het zien van Bryan’s Blue badge naar ons gewuifd en moest de grote menigte nog even iets langer wachten want er was een bijzondere gast welke eerst even aandacht moest hebben. 
Heel veel gedaan en een hoop attracties bezocht. Een boottocht door de verschillende sprookjes, een muzikale wereldreis (2 keer), een treinritje met Casey Junior, etc. Bryan vond het geweldig en wij dus ook. Bij het middag eten snel even wat bestellen en terwijl wij plaats namen aan een tafeltje begon ineens een live voorstelling van de Lion King. Bij het horen van de muziek en de intens gelukkige blik in de ogen van ons wonderkind schoten bij mij, de vader van Bryan, de tranen in de ogen. Ineens besef je wat de reden is van ons bezoek en dat dit een moment is wat je altijd in je hart zal meedragen. 
In de loop van de middag hebben wij de Disney studio’s alvast verkend. Hier zal morgen een verrassing plaatsvinden. 

Wij hebben gekeken waar wij moeten zijn en zijn even lekker aan het rondlopen geweest. En ineens stonden wij in Radiator Springs. Daar hebben wij gekeken bij Bliksem Mc Queen en een aantal mooie foto’s gemaakt van alle hoofdrolspelers van de film Cars. Helemaal geweldig en je zag dat Bryan ze herkende en ervan genoot. Het park heeft een hele mooie attractie met ronddraaiende auto’s waar wij een aantal keren in mochten. Bryan genoot er zichtbaar van. Dankzij de badge hebben wij een aantal keren achter elkaar in deze attractie gezeten waarna wij nog even hebben rondgelopen en terug gegaan zijn naar het hotel. Bryan was helemaal gesloopt, en begrijpelijk want wij waren ook best een beetje vermoeid. In het restaurant van het hotel lag hij al te slapen en voor het eerst in maanden sliep hij een hele nacht door! 

13 maart. Dag twee, Bryan’s wensdag. 
Wij werden wakker met mooi weer en weer een geweldig uitzicht. Bryan was nog steeds moevan de eerste dag maar was na het ontbijt klaar voor weer een dagje avontuur. Eerst nog eens in Disneyland in een de bootjes geweest en de muzikale muziekreis nogmaals gemaakt, daarna in de draaimolen, in kop en schotel van Alice en daarna op naar de studio’s waar wij om 11.45 verwacht werden. Hier stonden vier personen van het park bij elkaar waarvan er één vertrok toen wij kwamen en 3 personen, waaronder een Nederlandse medewerker van het park, ons zouden begeleiden. Ze gingen heel lief met Bryan om en probeerden hem duidelijk en rustig uit te leggen dat ze een hele leuke verrassing hadden en dat het wel spannend werd en dat we snel gingen vertrekken. Eerst hebben wij nog een aantal Disney figuren bezocht en toen weer naar Radiator Springs. Hier werd voor Bryan de hele attractie platgelegd want Bryan moest met zijn Piston Cup kampioen op de foto. En natuurlijk ook met Takel, welke Bryan altijd een glimlach bezorgt. Na hiervoor alle tijd gekregen te hebben zijn wij nog zeker 3 keer achter elkaar in deze attractie geweest. Bryan kierde het uit en genoot hier zichtbaar van. Eenmaal uit deze attractie viel het evenwichtsprobleem van Bryan niet meer op. Iedereen die uitstapte was wat draaierig en liep op een manier die wij wel gewend waren van onze kanjer. 

De begeleidster vroeg hierna of Bryan wel mee wilde naar de stunt show. Deze bestaat uit snelle auto’s, motoren, vuur en explosies. We besloten het maar te doen want onze dare devil is niet zo snel benauwd en dat bleek ook wel. Wij kregen de beste plaatsen van het (open lucht) theater en mochten daar genieten van een show waarin auto’s rakelings bij elkaar langs scheurden en met pistolen op elkaar schoten, over spring schansen door de lucht vlogen en op 2 wielen over het parcours reden terwijl een andere op volle snelheid er onderdoor reed. Later werden er een aantal stunts gedaan met motoren waarbij een van de motoren onderuitging en een stuntman in vlammen over het terrein liep. Bryan’s ogen liepen zien dat hij hier echt en oprecht van genoot. Na veel vuur, ontploffingen en allerlei indrukwekkende stunts was het afgelopen. Of niet? 
Onze begeleiders kwamen bij ons en legden uit dat er nog een grote verrassing was. Toen alle toeschouwers vertrokken waren stond de gehele stuntcrew van Disney Studio’s te wachten op hun bijzondere gast. De motoren en auto’s werden neergezet en Bryan mocht alles bekijken. Hij was helemaal onder de indruk en liet het allemaal maar gebeuren. Iedereen had de tijd voor hem en ze waren allemaal even lief voor hem. Het was geweldig! 
Hij was van dit alles zo enorm onder de indruk van dit alles dat je wel kon zeggen dat de verrassing voor Bryan een succes was. Waarvoor onze dank aan degenen die dit mogelijk hebben gemaakt en de mensen die er op zo’n geweldige manier invulling aangegeven hebben. Wij hebben de laatste paar uren gebruikt om nog eens de parade te zien en rond te kijken en zijn daarna via de vele winkels in Disney Village weer terug gelopen naar het hotel waar wij nog heerlijk genoten hebben van ons laatste avondeten in ons prachtige hotel. Bryan was weer helemaal op en heeft weer een hele nacht heerlijk doorgeslapen. 

14 maart. Weer naar huis, helaas. 
’s Morgens na het horen van de wekker was het eerste wat er door ons hoofd spookte; helaas het zit er weer op. Vanavond weer in ons eigen bed en geen bijzondere verrassingen. Niet de hele dag sprookjes muziek. Geen voorrang bij lange wachtrijen met de Blue badge maar weer gewoon de “wij proberen uw aanvraag binnen 8 weken te behandelen” of “is de zorg niet met behulp van vrienden of familie in te vullen?” wereld. 
Wij hebben besloten vandaag maar niet het park in te gaan en lekker om te keutelen en heerlijk op ons gemak te wachten op de taxi met de super aardige chauffeur die helaas geen woord Engels sprak. Op het station aangekomen hadden wij alle tijd om heerlijk in een Frans restaurantje te gaan zitten eten en de laatste twee uren te genieten op station Garde du Nord. Na het wegwerken van onze Cappuccino en een appelsap voor Bryan stond de Thalys al klaar en konden wij instappen in ons rijtuig. Eerste klas, net als de heenreis overigens, en namen wij weer plaats tussen de stropdassen en laptops met onze intens (luid) genietende zoon die nu wel heel veel treinen zag en dat aan iedereen wilde laten weten. De terugreis was in omgekeerde volgorde van de heenreis en tot in de puntjes geregeld.

Wij werden weer opgewacht op Schiphol door dezelfde dames die ons op de trein zetten en in dezelfde taxi gezet die ons keurig voor de deur thuis afzette. 

Het was een fantastische belevenis die voorbij gevlogen is. Wij zijn ontzettend dankbaar voor de fantastische herinneringen die wij in deze dagen gemaakt hebben.

Alles wat ons in de nabije toekomst te wachten staat. Alles wat wij vanaf nu gaan verliezen. Alles wat Bryan binnen afzienbare niet meer kan zien. Deze herinneringen zullen wij in elk geval nooit meer kwijtraken. 

Het was een ongelofelijke ervaring welke ons nooit meer kan worden afgenomen, iedereen die er bij betrokken is geweest bij deze wens vervulling willen wij hartelijk danken.